ANKA-YI MUĞRİP

Uyan Derin Uykudan Kelimelerle dolup taşıyor yüreğim Taşsa bile dökülmüyor dilimden Seni görmesem, sesini duymasam da Hissediyorum Çünkü sen acı çeken bir kalbin Tam ortasında derin bir uykuya dalmışsın Etrafında ne kadar acı yaşansa da Hissetmiyorsun acının şiddetini Anlamıyorsun o fırtınalar kopan yürekte Senin uyanma korkunu Uyanırda ya hissedersen o acıyı Ya üzülürde birkaç damla yaş gelirse Bakmaya doyamadığım o gözlerinden Ya kurtulmak istersen Seni hissettiğim O karanlık kalpten, o acı çeken yürekten Ya gözlerin gözlerime değmezse bir daha Ya seni unutmaya yüz tutarsa kalbim Uyanma seninle birlikte olduğum karanlık kalpten Veya Uyanda rüyalarda kalmasın aşkımız

Raz-ı Dil Bedbaht bir ömrüm vardı Dehrim karanlık Dide’m kapalı ve suskun Hitam buldu huruşan kuşlar Mahrem-i esrarı’mı bildi biri Mecruh gönlüme devâ oldu O menbai hayatım Yaradana minnet duygum Narindi bedeni Pervasız değildi bedenim Raz-ı dilime ortak Semadan doğan bir güneş

Susturabilecek misin? Ne bilirim masalları Ne de dinlerim Lakin bir varmış bir yokmuşum Anlamını en iyi bilenlerindenim Sahi iyiler mi kazanırdı her masalın sonunda Yoksa bırakıp gidenler mi? Zaten hiç gelmemişlerdi ki Gitsinler Gitsin Faili meçhul sevdaya kulak verir Ey dostlar O sevda ki failini bilsen de bilemezsin Susup geçiverirsin öylece yanından Dilini susturdun be kardeşim Ya kalbini susturabilecek misin? Susturmak isteyecek misin?

Yoldaşım,Sırdaşım Gidiyorum bu diyardan Benliğimi arama uğruna Satırlarımda buluyorum ilk yolu Kalemim yoldaş oluyor davama Başlıyorum satırlarıma Kalemim tek sırdaşım Mürekkep kokusu sarıyor tüm evreni Damarlarımda, yüreğimde hissediyorum Kalemin gücünü, yolumun uzunluğunu İlk durak karşılıyor bedenimi Aslında ilk ve tek olan Elif’in dimdik duruşu Vav’daki mütevazılık Kalu beladan geliyor bu inanç Başlamadan bitiyor yolum neredeyse Yolun uzunluğu değilmiş makbul olan O yol sonunda bulacağım güzellikmiş Ve ilahi sevdayla buluşuyor benliğim Rahmana açılıyor ellerim sadece Dilim duadan kalbim ruhumdan ayrılmıyor Sonlanıyor yolum ruhumda…

Sen Yoksun Kimseler bilmiyor seni Sesini, tenini, kalbini Ben sana mecburum Karanlıkta açan bir çiçek Hiç kimseye Nasıl gözükmez ise Ne kadar da güzel olsan Karanlık bir kalpte Sen de bir hiçsin Sen yoksun Hangi diyara gitsem Hangi şiire dokunsam Dilime bir şarkı takılsa Sen varsın hem sen yoksun Baharda açan çiçekte Denizde, gökyüzünde, uçan kuşlarda bile Sen yoksun Kalbimde